Dysleksja, dysgrafia - terapia

Ten rodzaj zajęć (dawniej zwanych reedukacją czy zajęciami korekcyjno – kompensacyjnymi) przeznaczony jest głównie dla dzieci ujawniających trudności w nauce czytania, pisania, liczenia i innych czynności szkolnych, często o specyficznym charakterze. Terapię tego rodzaju stosuje się w odniesieniu do dzieci, u których istnieje podejrzenie ryzyka dysleksji oraz tych ze stwierdzoną już dysleksją rozwojową. Terapia pedagogiczna sprawdza się w przypadku dzieci doświadczających niepowodzeń szkolnych, u których rozwój psychoruchowy jest nieharmonijny, czego przyczyn dopatrywać można w parcjalnych opóźnieniach rozwoju funkcji percepcyjno- motorycznych, takich, jak: zaburzenia funkcji językowych, zaburzenia spostrzegania wzrokowego czy słuchowego, zaburzenia w zakresie motoryki, uwagi oraz pamięci (wzrokowej, słuchowej, ruchowej), zaburzenia w zakresie stronności ciała (lateralizacji) oraz orientacji przestrzennej.

Dla kogo terapia pedagogiczna?

Zajęcia tego rodzaju z pewnością przydadzą się dzieciom doświadczającym różnego rodzaju niepowodzeń w nauce, które:

• mają trudności w identyfikowaniu i różnicowaniu dźwięków mowy,
• ich rozwój mowy jest zaburzony,
• posiadają ubogie słownictwo,
• często w ich wypowiedziach pojawiają się błędy gramatyczne i zniekształcenia mało znanych wyrazów,
• czytając opuszczają litery i sylaby, mylą wyrazy o podobnym brzmieniu, zniekształcają mało znane słowa,
• maja trudności z rozumieniem przeczytanej treści,
• pisząc (zwłaszcza ze słuchu) popełniają liczne błędy, np. zmiana kolejności wyrazów w zdaniu, błędy w pisowni wyrazów z dwuznakami, grupami spółgłosek zmiękczanymi (ś-si, ć-ci, ń-ni), słabe różnicowanie głosek zbliżonych fonetycznie (np. b-p, g-k, d-t, w-f), opuszczanie końcówek, liter i in.,
• mają trudności w uczeniu się pamięciowym (np. wierszy, dat, piosenek),
• trudno przychodzi im nauka języków obcych,
• mają problemy ze zrozumieniem słownych poleceń,
• są mniej sprawne ruchowo, unikają i nie lubią aktywności fizycznych oraz zabaw ruchowych, wolno uczą się nowych czynności (np. samoobsługowych – zapinanie guzików),
• mają zbyt silne bądź obniżone napięcie mięśniowe podczas czynności pisania,
• prace robią wrażenie ubogich w szczegóły, mało starannych, przeważają linie proste i łamane,
• których poziom graficzny pisma jest obniżony (np. pismo mało czytelne, nie mieszczące się w liniaturze, brak połączeń między literami, litery za duże bądź za małe),
• tempo pisania jest wolne lub zbyt szybkie (późniejszy problem z odczytaniem własnych notatek),
• pisząc odwracają litery lub cyfry, zmieniają ich kolejność, opuszczają końcówki wyrazów, a nawet całe wyrazy, maja problem z zapisaniem słów i liczb w słupkach i tabelach,
• czytając opuszczają i przestawiają litery, sylaby, gubią się w tekście, przeskakują wersy,
• mylą prawą i lewą stronę, mają trudności z orientacja na mapie, w stronach świata,
• zmieniają kolejność cyfr w liczbach,
• maja trudności w rozwiązywaniu zadań z treścią.

Powyższą listę trudności spowodowanych zaburzeniami rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych można rozwijać, ponieważ podobnych trudności może być bardzo wiele. Poważnie rzutują one na powodzenie w nauce szkolnej i nabywanie nowych umiejętności przez dziecko. Oczywiście jeżeli u dziecka wystąpi któryś z wyżej opisanych problemów, nie znaczy, że rozwój procesów percepcyjno – motorycznych jest zaburzony. Jeżeli zaś obserwują Państwo u swojego dziecka wiele podobnych do wyżej opisanych problemów, warto zastanowić się (najlepiej przy wsparciu specjalisty) co jest przyczyną danego stanu rzeczy.